Poczułam nagłą chęć pocieszenia go, jednak w tym momencie nie wydawało mi się to najlepsze.
Może powinnam to przemilczeć? To było chyba najlepsze rozwiązanie.
Pamiętam gdy ja straciłam rodziców. Wszyscy mówili mi. Czas Leczy rany. Jednak moim zdaniem nie jest to prawdą. Z czasem rany zewnętrzne się zrastają jednak te w naszej psychice pozostają rozdarte.
Pamiętam , że ludzie mi współczuli, co z tego? Nigdy nie poczują się tak jak ja.
Nigdy nie będzie tak samo. Co z tego, że o tym zapomnimy? Przeszłość nadal będzie szła za nami jak zły cień.
- Jeszcze nie wszystko stracone. Odnajdziesz siosttę. Ja po śmierci moich rodziców też cierpiałam. I cierpie nadal.- Tamto drugie dodałam bardzo cicho. Wątpie aby to usłyszał.
< James?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz